soleca arbo
origata de vesper’
en tritikejo
ĉiel’ sen nuboj –
nenio ja videblas
ĉe blava sonĝo
kaŝas sin en flor’
malfortega insekto –
helas la kolor'
riveret’ kuras
eterne inter rokoj
apud la vojo
kreskas sur ŝtonoj
kaj likenoj kaj muskoj –
etaj detaloj
post la pluveto
herbojn lumigas la sun’
kaj verd’ ekbrilas